Update

Het is weer tijd voor een update, want de ziekenhuisdrukte gaat gewoon door! Er gebeurt altijd wel weer wat... Deze keer droevig nieuws, maar ook vreugdig en hoopvol.

Afgelopen week mocht Seherezade 1 jaar worden! Groot nieuws, want op veel momenten hebben we haar leven dag-aan-dag moeten bekijken. Teruglezen kan hier. Haar trouwe en liefdevolle tijdelijke "mama" was Reina, die herhaaldelijk afscheid van haar heeft genomen op dagen dat het slechter met haar leek te gaan. Prachtig dat we haar hebben kunnen omringen met liefde en zorg en bovenal bedankt voor al jullie medeleven en gebed... Ik weet zeker dat het bijzonder is, gezien haar omstandigheden, dat ze in Beregowo mocht liggen. En zoals Christian heel mooi omschrijft, dat ze nu over het lijden heen is... Bij Papa!

Donderdag a.s. wordt mijn grote schat 1 jaar! Refereerden we eerst naar hem als 'new boy' en vervolgens als Valentijn (tja, geboren op 14 februari), later bleek zijn naam David te zijn. En is dat nu niet prachtig: 'David' betekent 'beloved', oftewel 'geliefde' of 'beminde'. Dat bood mij enorm troost toen ik dat hoorde. Gods geliefde... David is veilig in Zijn armen! Ik beloof een foto op Facebook op de grote dag : )

In het ziekenhuis is begonnen met behandelingen tegen de schurft die de kinderen al gedurende lange tijd plaagt. Pest, beter gezegd. Uit ervaring kan ik zeggen dat de jeuk je werkelijk helemaal gek kan maken... Laten we bidden dat elk schurftmijtje zal verdwijnen en niet vergeten te danken voor de samenwerking tussen de zusters en het ziekenhuisteam! Super bloglezers zijn jullie. Iedereen een fijne dag gewenst!

Onderweg/Hiep, hiep, hoera...

Yes! Nog weer eens een keertje een blog. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar Oekraïne is nog lang niet uit mijn gedachten. Vandaag luisterde ik het liedje van Gerald Troost, 'Onderweg'. Ik zal gedeelten van de tekst met jullie delen:

Wat voor lijden wij hier ook zullen doormaken

het valt in het niet bij de schitterende heerlijkheid 

die God ons straks zal laten zien.

Op een dag zal het gebeuren, 

dan zal ik juichen voor Uw troon.

Ik mag nu al zeker weten dat ik bij u woon :)

Het verdriet dat wij nu delen, met onze reis nog voor de boeg, 

is al gedragen tot het einde, dat is genoeg. 

Laten we reizen naar de toekomst, het is een groot geweldig plan. 

En omdat Hij het heeft geschreven, ben ik niet bang!

Ik ben onderweg. Jullie zijn onderweg. Zoveel dingen in ons leven zijn in ontwikkeling, in wording. Een gedeelte van mijn 'onderweg zijn' hield in afscheid nemen uit Oekraïne. En ik kan je zeggen, dat doet pijn. Maar we gaan door. En God ook. Door de manier waarop Hij alles georganiseerd heeft en alles (!) in het heelal op onbeschrijflijke wijze in Zijn hand houdt, was Hij mij nabij in mijn verdriet en in dat van de kinderen. Hoewel de situatie nog steeds verre van wenselijk is, God ziet de nood van Zijn creaties en het nieuwe team kan het werk op een prachtige manier voortzetten. Vandaag is een speciale dag, want Gods kindje Janos is vandaag jarig. De zin is inderdaad een beetje gek, normaal gesproken zou ik gezegd hebben "mijn" kindje. Maar dat kan niet meer. Hoewel ik de eer had voor dit prinsje te zorgen, het zou te veel pijn doen hem zo te noemen. Gelukkig kunnen we zijn leventje toevertrouwen aan die almachtige handen van God. De kans bestaat dat hij binnenkort naar een weeshuis zal gaan, net als onder andere Pali en Rada. Dus, als vanouds... Hiep, hiep, hoera...

... Janos 1 jaar!!!