Zomertijd!

Waaaauw, wat is er veel gebeurd afgelopen week. Hiep, hiep, hoera... schrijf ik altijd als een van de kindertjes in het ziekenhuis jarig is. Afgelopen dinsdag was het 'Hiep, hiep, hoera' voor mijn Hongaarse collega Éva en donderdag voor mijn Nederlandse collega Reina! Hoeveel past er in één week? Nou, nog meer dan dit!

Onder andere: hebben we de voorjaarsgroep vakantiewerkers op bezoek, waren we bang voor een uitbraakje van de mazelen op de afdeling, hoog bezoek uit Nederland, slap gelegen van het lachen met Arlien en Zolti bij een pizza (wat was dat heerlijk, vooral het lachen dan), ben ik eindelijk weer naar Russische les geweest en werd het opeens "zomer". Ofwel eigenlijk stiekem gewoon lente, natuurlijk.

Opslag

Alles gaat zo snel al weer door. Na de onverwachte berichten van afgelopen week nu -eindelijk- het geplande bericht.

Zaterdag (10 maart) gingen we helpen in de opslag. Even buiten het centrum staat een grote loods waar alle hulpgoederen binnenkomen en opgeslagen worden. Ook het ziekenhuisproject beschikt over een kamertje. Onder andere verzorgingsproducten en kleding liggen hier opgeslagen. Binnen was het 'freezing' (dus snowboots, muts, sjaal én handschoenen aan, op en om), maar buiten scheen de zon lekker.

Boven de ingang ons kamertje!

Dit moet dus gesorteerd gaan worden..

Tomika

Vandaag werkten we met z'n drieën - Reina, Arlien en ik. Het Hollandse team weer compleet. Net als gisteren komen er veel moeders op bezoek. Op bezoek is misschien iets te veel gezegd, want de moeders mogen hun kindje alleen maar door het raampje van de deur zien. In ons jargon, er wordt een kindje 'geshowd'. In de pauze ziet Arlien dat er met Tom over de gang wordt gelopen. Dus het kan niet anders dan dat zijn moeder voor de deur staat, is de redenatie over het algemeen. Maar even later ziet Arlien dat ze met zijn kleertjes lopen..

Droevig nieuws

Noëmi, 15 oktober 2011 - 10 maart 2012

Klein en naamloos kwam Noëmi het ziekenhuis binnen. Dat was het eerste wat opviel, naast haar bijzondere gezichtje. Reina vermoedde dat dit kwam door alcoholproblemen bij de moeder.

Aanvankelijk had Arlien haar de naam Sara gegeven, maar later bleek dat ze Noëmi heette. Twee keer heeft ze een longontsteking overleeft (zie foto rechtsonder). Het lieve meisje werd steeds sterker.

Szia Elekie!

Jullie moeten nodig op de hoogte gebracht worden over de afgelopen dagen! Maar eerst nog het volgende. Bijna elk bericht bestaat uit twee helften. De eerste helft is gepubliceerd op de pagina waar alle blogs verzameld staan (de pagina onder het kopje blog). U kunt het hele bericht lezen als u op de titel van het bericht klikt of op 'Meer lezen >>'. Ik had het gevoel dat hier onduidelijkheid over bestond bij een aantal lezers.

! Naar aanleiding van een reactie heb ik een toevoeging geplaatst bij het vorige bericht !

Vrijdag
Ik kon niet wachten om vrijdag weer aan de slag te gaan. Deze extra energie was natuurlijk met een reden, want het bleek een zwaar dagje. Met z'n tweeën de zorg voor zoveel kinderen is niet echt haalbaar. De dag was behoorlijk 'challenging' op elk gebied. Maar goed, daar leren we van toch?
Toen ik Elek verschoonde, zag ik al dat hij een prik had gekregen. In zijn bil. Waarschijnlijk was dit de vaccinatie die hij niet gekregen had vanwege zijn verhoging, maar toen drong het nog niet tot mij door dat het wel eens Eleks laatste dagje in het ziekenhuis zou kunnen zijn. Hij had er behoorlijk last van de prik en was het er helemaal niet mee eens dat hij alvast mocht spelen, terwijl wij gingen helpen de andere kinderen te verschonen. Ik besloot Tom en Nathalia samen eten te geven, zij zijn ongeveer even oud. Elek kan inmiddels al heel goed eten, dat weten de zusters ook en dus kunnen we er zeker van zijn dat hij voeding met de lepel krijgt.

De boxbewoners

Deze keer zijn de boxbaby's aan de beurt om voorgesteld te worden! Inmiddels zijn er te veel kinderen voor te weinig bedden, dus zijn ze logischerwijs maar in onze box geplaatst. Helaas, helaas voor de andere kinderen, zij kunnen daar nu niet zo goed meer spelen. Toen mijn collega dit verhaal vertelde aan een van de medewerksters van SEM, in het Engels, dacht zij dat het het om kartonnen dozen ging. Boxes. Hilarisch! Maar de situatie is natuurlijk niet zo om te lachen...

Alle drie de kindjes vallen onder de zorg van Reina en mij. Voor degenen die hier nieuw zijn: als Reina er niet is, zorg ik ook voor haar kindjes en andersom.

Hiep, hiep, hoera...

Elek 1 jaar!

Jullie gebed gevraagd voor dit prachtige ventje. Opeens groeit hij op naar 'grote jongen'. Hij heeft veel meer nodig dan wij hem kunnen bieden. Bid ook dat hij snel naar huis mag en bovenal dat het een warm thuis zal zijn. Als er geen liefde meer is, wordt het wel heel koud op aarde.