Wat voor lijden wij hier ook zullen doormaken
het valt
in het niet bij de schitterende heerlijkheid
die God ons straks zal laten zien.
Op een dag zal het gebeuren,
dan zal ik juichen voor Uw
troon.
Ik mag nu al zeker weten dat ik bij u woon :)
Het verdriet dat wij nu delen, met onze reis nog voor de boeg,
is al gedragen tot het einde, dat is genoeg.
Laten we reizen naar de toekomst, het is een groot geweldig plan.
En omdat Hij het heeft geschreven, ben ik niet bang!
Ik ben onderweg. Jullie zijn onderweg. Zoveel dingen in ons leven zijn in ontwikkeling, in wording. Een gedeelte van mijn 'onderweg zijn' hield in afscheid nemen uit Oekraïne. En ik kan je zeggen, dat doet pijn. Maar we gaan door. En God ook. Door de manier waarop Hij alles georganiseerd heeft en alles (!) in het heelal op onbeschrijflijke wijze in Zijn hand houdt, was Hij mij nabij in mijn verdriet en in dat van de kinderen. Hoewel de situatie nog steeds verre van wenselijk is, God ziet de nood van Zijn creaties en het nieuwe team kan het werk op een prachtige manier voortzetten. Vandaag is een speciale dag, want Gods kindje Janos is vandaag jarig. De zin is inderdaad een beetje gek, normaal gesproken zou ik gezegd hebben "mijn" kindje. Maar dat kan niet meer. Hoewel ik de eer had voor dit prinsje te zorgen, het zou te veel pijn doen hem zo te noemen. Gelukkig kunnen we zijn leventje toevertrouwen aan die almachtige handen van God. De kans bestaat dat hij binnenkort naar een weeshuis zal gaan, net als onder andere Pali en Rada. Dus, als vanouds... Hiep, hiep, hoera...
... Janos 1 jaar!!!
