Hallo allemaal,
nog even een update. Gisteren was een enorm drukke, maar vooral een enorm toffe dag. Heerlijk. En iedereen heel erg bedankt voor de warme belangstelling.
Nu moet ik nodig mijn spulletjes pakken, want ik vertrek naar Krimpen aan de Lek voor een 3-daagse cursus "Oriëntatie op zending" op het kantoor van Children's Relief. Ik ben benieuwd! Ik zal vanmiddag ook voor het eerst Arlien van der Laan ontmoeten, met wie ik een groot gedeelte van mijn tijd in Oekraïne zal optrekken.
Hieronder een gedeelte van een blog van Ellen van Delft. Het is zeker de moeite waard om te lezen!
Onbegrijpelijk
Het werken in een ander land zorgt ervoor dat je soms situaties meemaakt die je niet kan begrijpen. Deze week gebeurde er iets in het ziekenhuis wat dit bevestigde.
Op onze afdeling lag sinds een week een meisje van drie maanden oud. Ze was zo klein en mager dat ze hetzelfde gewicht had als een pasgeboren baby. Ze kwam niet aan omdat ze steeds na haar voeding de melk weer uitspuugde. Dit hadden wij al doorgegeven aan de zusters, maar hier werd niets aan gedaan. Woensdagochtend was de situatie ontzettend slecht, de zusters vertelde dat ze dachten dat het kindje ’s nachts overleden was omdat het niet meer reageerde en met een open ogen en mondje voor zich uit staarde. Ook haar gezichtje werd geel en haar blik veranderde. Als je haar huidje optrok bleef deze recht omhoog staan. Dit is een teken van uitdroging en er moest snel iets gebeuren.
Klik hier om verder te lezen over de reacties van de zusters en het ziekenhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten