Update!

Lieve, lieve mensen,

hoe vergaat het jullie in Nederland? Moeten de schaatsen voorlopig weer opgeborgen worden?
Ik heb de kou hier ook overleeft. De winter blijft nog even, maar vandaag scheen de zon ook weer lekker mee. Met een aangename temperatuur van -3 graden, volgens het weerbericht.

Dankzij jullie (financiële) ondersteuning ziet het ernaar uit dat ik volgens plan tot de zomer kan blijven werken in het ziekenhuis. En daar ben ik enorm dankbaar voor!

Vandaag kon ik eindelijk weer aan de slag in het ziekenhuis. Omdat ik een week geleden wat ziek was geworden, kwamen ook mijn activiteiten stil te liggen. Het klinkt vrij logisch: ziek zijn en naar het ziekenhuis willen, maar voor mij zat het er even niet in :) Kan gebeuren, vandaag was het weer zover!

De kinderen waren nog dezelfde gebleven. Elek nu écht met tandjes en aan het kletsen, Janos flink groter geworden en mijn twinnie, oh mijn twinnie! Daar moet ik jullie nog over vertellen. Heel, heel lang geleden heb ik een bericht een oproep geplaatst voor 2 jongensnamen... Weten jullie het nog? In de meest gelezen Ziekenhuisblog vertelde ik over deze naamloze babytweeling die ik als eerste toegewezen kreeg. Door het personeel worden ze Rakosji I en Rakosji II genoemd (hun achternaam), maar wij hebben de namen Kaleb en Jefta in gebruik genomen. Dat is mijn 'twinnie'!

Overigens, dit is niet de enige tweeling waar we voor zorgen. Op de grote zaal liggen ook de oudere Sita en Gita, twee prachtige zigeunermeiden. Daarnaast liggen op de kleine zaal nog een meisjestweeling (Molnaja meisjes, nog zonder naam) en een jongen/meisje tweeling, Josie en Erszebet. Leuk hè, al die tweelingen! Verder nieuws: er liggen nu 31 kinderen op de afdelingen... 17 ukkies tot 5 maanden en 14 ouderen op de grote zaal. We werken nu vaker met 3 of 4 personen, zodat de kinderen toch persoonlijke aandacht kunnen krijgen en ook zodat wij niet helemaal gek worden. Als je dan bedenkt dat er vaak maar een of twee zusters aan het werk zijn... Wat hebben die kindjes dan veel nodig!

Dus, daar zal ik me de komende tijd weer mee bezig mogen houden... En dat vind ik helemaal geen probleem! Hoe moeilijk de situatie van de kinderen eigenlijk ook is, zo heerlijk is het ook om ze toch een klein stukje van die aandacht te kunnen geven. Dankzij jullie!