Hiep, hiep, hoera...

 Jolika 1 jaar!!!

Een paar weken geleden arriveerde ze op de kinderafdeling van het ziekenhuis. Jolika sloot al snel vriendschap met Éva, maar ze miste haar moeder nog enorm. Haar hartverscheurende gehuil heeft meerdere dagen aangehouden. Nu zien we wat een geweldig lief en grappig meidje is dit. En alweer 1 jaar... We bidden Gods bescherming over de onzekere toekomst die voor haar ligt!

Weer

Abraham Jefta Boy twin II

Mozes Kaleb Boy twin I

Ook al werkte ik deze week niet, ik dacht
regelmatig aan de kindertjes. Op dinsdag kon
ik ze snel allemaal een knuffel geven, toen ik
papa liet zien waar ik werk. En dat is maar
goed ook, want we hoorden dat de volgende dag Mozes & Abraham weer naar hun moeder zijn gegaan! En dat is heeeeeel erg mooi! Slava Bogu!
Ik ga ze wel een beetje missen... Ik hoop dat ik ze
nog een keer tegenkom.

Opwekking & Amaro Del

Ga jij toevallig ook naar Opwekking dit jaar? Dan ga ik even reclame maken. Want... in het Compassion Cafe (zaterdag, 11 uur?) zal een spetterend optreden zijn dat je niet wilt missen! De zigeunerband Amaro Del zal daar namelijk een optreden gaan geven.

Amaro Del bestaat uit 5 (jonge) mannen, die hun leven leven vanuit hun vertrouwen in God. Afkomstig uit Oekraïne en woonachtig op het zigeunerkamp van Mukachevo, zo'n 30 kilometer verder dan Beregowo, maken ze een groot verschil in hun omgeving. In het zigeunerkamp leven meer dan 6000 mensen, waarvan velen onder slechte omstandigheden.

Super Sunday

Na een poosje regen en kou schijnt eindelijk weer lekker de zon! Op zaterdag konden papa en ik er al van genieten (ja, jullie lezen het goed!) toen we het centrum verkenden. Op zondag konden we er nog meer van genieten, want na kerk (wat was het weer een geweldige dienst) zijn we met z'n allen in de auto gestapt om naar het meer van Deda te rijden (net buiten Beregowo). Op de vriendelijke toezichthouder, een paar andere gasten, twee paarden, wat kikkers en een heleboel visjes na was er niemand behalve wij. Wat een pracht: stilte, rust, helder water, groene bomen. Ik ben zelfs een beetje verbrand en dat is zeer uniek voor mij. Niets dan zonneschijn...

Nu wordt het plaatje een beetje te perfect, of niet? Maar deze dag kan met recht de titel Super Sunday dragen. Halleluja.

Smile, fijn weekend!

Even op de foto, dames Dorina en Debora!

1, 2, 3...

SMILE :D :D :D

 

M&M

Vandaag mocht ik weer eens een keertje in het ziekenhuis werken. En daar werden we verblijd met het vertrek van Manuel en Melinda! Onverwachts, inderdaad. Deze kinderen zijn nog niet 1 jaar oud, maar toch mochten ze gelukkig naar huis. Daar stond dan wel tegenover dat er twee nieuwe kinderen binnenkwamen..

Manuel klaar voor vertrek!

Melinda en collega Éva

Heuglijk nieuws

Deze week mochten we, na het vertrek van al die andere kinderen, ook Nathalia uitzwaaien! Ik leerde haar kennen toen ik voor het eerst in Oekraïne was, afgelopen zomer. We hopen dat ze nu snel geopereerd zal worden in een ander ziekenhuis. Zonder operatie zal ze namelijk nooit normaal kunnen eten, drinken of communiceren.

Doeg, vrolijke meid!

Pali naar Swalyava

Afgelopen dinsdag was het dan ook voor Pali eindelijk tijd om te gaan. Zijn zuster bracht hem zelf  met de auto naar het kindertehuis in Swalyava. Het is zo goed voor hem dat hij eindelijk met leeftijdsgenootjes kan optrekken en dat hij niet meer opgesloten zit in zijn kooitje... Ik ben heel benieuwd hoe het hem vergaat.

Weg! (2)

Aansluitend op 'vrijdag-vertrekdag' vertrokken ook wij als ziekenhuisteam. Met een volgeladen VW en Lada reden we naar een prachtig plekje in een prachtige omgeving. Daar brachten we samen een weekend door, die aanvoelde als een week. Samen gelachen en gehuild (van het lachen ;), nader tot elkaar gekomen en hopelijk ook nader tot God. Dit weekend komt zeker op mijn lijstje "mooiste ervaringen in Oekraïne" terecht. Wat een prachtige natuur aan deze kant van de Karpaten!

Veelal armoedig gebied. Het enige winkeltje in
de wijde omgeving. Er wordt gestookt op hout,
de huizen zijn vervallen, er is weinig scholing en
bijna iedereen heeft zijn eigen melkkoei(en)

Collega's Arlien en Reina,
die Arlien alweer 25 jaar! Feliciteren kan nog :) arlienvanderlaan.waarbenjij.nu

Weg! (1)

Met een beetje teveel vaagheid kondigde ik afgelopen vrijdag deze blog al aan op Facebook. Want deze dag... En de volgenden... Wauw. Weg! Hoewel ik niets liever gewild had, kon ik afgelopen vrijdag niet de tijd vinden om een blog te schrijven. Bovendien had ik er net een gepost. Zijn jullie al nieuwsgierig? Hier komt 'ie dan. Deel 1.

Ultimate Hero

I am able .