M&M

Vandaag mocht ik weer eens een keertje in het ziekenhuis werken. En daar werden we verblijd met het vertrek van Manuel en Melinda! Onverwachts, inderdaad. Deze kinderen zijn nog niet 1 jaar oud, maar toch mochten ze gelukkig naar huis. Daar stond dan wel tegenover dat er twee nieuwe kinderen binnenkwamen..

Manuel klaar voor vertrek!

Melinda en collega Éva

Vaak weten we niet waarom kinderen bij ons op de afdeling terechtkomen. We kunnen ons voorstellen dat sommige thuissituaties zo armoedig zijn, dat de overlevingskans van een klein hupsje klein is en dat het goed is dat het in de winter 'veilig' in het ziekenhuis ligt. Maar dit gaat voor lang niet alle kinderen op. Zo ook het verhaal van Melinda. Tenminste, wat wij ervan gehoord hebben.

De zigeunermoeder lag met haar kind op de kinderafdeling. Oeps, een van de hoeslakentjes van de bedjes gaat kapot. Niet de schuld van de moeder, noch van het kindje. Maar wat zij of de zusters ook zeggen, de dokter houdt haar verantwoordelijk voor dit kapotte lakentje. Het lakentje vergoeden lost niets op. Uit dit voorval maakt de dokter op dat de moeder niet betrouwbaar is. En dan gaat je kind naar de andere afdeling, waar je er niet meer bij mag.

End of story. Echt waar.

Gelukkig mag in dit geval Melinda nu al naar huis en hoeft ze niet te wachten tot ze 1 jaar wordt. En ik moet eerlijk zeggen, het beeld dat ik van de moeder heb is allesbehalve onbetrouwbaar. Afgaande op haar voorkomen, zelfs de meest welvarende en ontwikkelde ouder die ik ontmoet heb. Maar, ja. Van zigeunerafkomst, inderdaad.