New Girl

Vaak komt de werkelijkheid keihard aan. Ook in dit geval. Ik wilde graag een voor een de kinderen aan jullie voorstellen. Dan weten jullie tenminste over wie ik het heb, als er eens een naam voorbij komt. Vandaag is het nieuwe meisje aan de beurt. Sinds een paar weken ligt zij op de kleine zaal, maar we mogen haar niet verzorgen. Naar het schijnt heeft ze bijzonder breekbare botten en wat misvormde beentjes, maar ze krijgt niet eens de verzorging die de andere kindertjes nog wel krijgen. Afhankelijk van de zuster die werkt, wordt haar luier al dan niet verschoond en als ze al goed drinkt, wordt ze nooit opgetild om een boertje te laten doen. Dit kindje bevindt zich in een ernstige situatie, hunkerend naar een liefdevol iemand die haar een veilige plaats kan bieden. Als deze situatie standhoudt, zal ze sterven. Niet door haar afwijking, maar door het gebrek aan verzorging en persoonlijke aandacht. Deze verwaarlozing valt niet onder woorden te brengen. Bid voor haar, denk aan haar situatie. Zelfs als haar afwijking niet behandeld wordt, zouden we haar zo graag vast willen houden en haar wat liefde willen laten ervaren. Denk je eens in dat er NIEMAND was die naar je omkeek... Niemand die je vasthield, een knuffel gaf of gewoon tegen je sprak. Dat is de werkelijkheid voor dit meisje. 

Ik kan het niet laten om het volgende er nog aan toe te voegen. Besef wat de situatie inhoudt. Hier wordt (in Nederlands perspectief) een strafbaar feit ondergaan. In een eerdere blog heb ik hier al eens over geschreven. Er is niemand die voor haar opkomt. Dit kind dat op zou moeten groeien in een warm, liefdevol en beschermend gezin, is op zichzelf aangewezen. Dat kan toch niet?